Detail

Tasavvur qiling kuningizni hech narsa bilan shug'ulanmay o'tkazmoqdasiz.Kitob o'qimayapsiz,musiqa tinglamayapsiz,hatto telefoningizni ham qo'lingizga olmay,faqat yotipsiz. Tanbalvoy ham ilk tanishganimda shunday-o'yin o'ynash u yoqda tursin,ovqat yeyish-u gaplashishga ham erinadigan bolakay edim. Charchab qolaman deb maktabgaham bormas edim.Hattoki gapirishgaham erinar edim. Shunday qilib dadam bir kuni:"Endi o'z kuningni o'zing ko'r,senga endi rahm qilmayman" dedi va oyimga ham "Bunga bir tishlam ham non berma,zora och qolib aqlini yig'ib olsa",deb tayinladi... Uydan chiqarkanman xonamdagi pul solib qo'yiladigan sandiqcha yodimga tushdi. Ancha yil oldin Senga pul bersam,shuni ham to'plolmasang kerak,deb sandiqcha olib berdi Onam berib turar edi ba'zan tangalar. Uni olib xovliga chiqdim.Oxirgi marta qachon hovliga chiqqanimni ham eslay olmayman. Ko'chaga chiqmasligim eslab ota-onam menga oyoqkiyim olib bermagandi.Hattoki oyoqkiyimim ham bo'lmagan tushunyapsizlarmi? Zinadan ko'tarilayotib,qoqilib yiqildim.Qopqog'i ochilib sandiq ichidagi tangalar yerga sochilib ketdi... Ertasi kuni barvaqt uyg'ondim bu safar qoqilib emas,hayratdan yiqildim.Ko'zlarimga ishona olmasdim,bir kun yiqilganimda sochilib ketgan tangalar bor ediku, o'shalar yerga tushib ko'karib chiqibdi va ne ko'z bilan ko'rayki,qarshimda barglar o'rniga pullar bilan qoplangan katta daraxt turardi...